In 1986 hebben Laurent en ik elkaar ontmoet in Frankrijk. Hij liep daar stage voor de hogere hotelschool en ik deed de verpleegkunde opleiding en was met een vriendin op vakantie. Het was een “coup de foudre” zoals ze dat in Frankrijk zeggen, oftewel liefde op het eerste gezicht.
Om ons heen kregen we veel commentaar: “vakantieliefdes eindigen altijd fout, als je elkaar weer ziet in je eigen land is de lol eraf” waren zinnen die we van iedereen om ons heen hoorden. Wij trokken ons nergens wat van aan. Claire werd geboren, Laurent moest echter nog een jaar afstuderen in Marseille. We reisden heen en weer tussen Nederland en Frankrijk om elkaar zoveel mogelijk te zien, ik nam Claire overal mee naar toe. Veel mensen om ons heen vroegen zich serieus af waar we aan begonnen, we waren zo jong, Laurent sprak de taal niet, studeerde nog. Wij hadden er zelf alle vertrouwen in. We vestigden ons uiteindelijk in Utrecht, maar Laurent zei altijd dat hij later graag terug zou willen gaan naar Frankrijk. We waren jong en ambitieus, kregen nog 2 kinderen (Sofie en Cyril). Laurent ging naar de avondschool voor volwassenen om Nederlands te leren spreken, lezen en schrijven. Hij begon als afwasser in een Frans restaurant aan de Oudegracht in Utrecht en werkte daarna hard aan zijn carrière. Uiteindelijk kwam hij bij Ahold terecht waar hij als supermarktmanager van verschillende winkels ging werken.
Ik heb, toen Cyril geboren was, in 1998 uiteindelijk mijn opleidingen afgemaakt. Ik heb eerst de VIG opleiding afgerond, en later mijn verpleegkunde opleiding. Uiteindelijk ben ik als wijkverpleegkundige voor Careyn gaan werken in de wijk Lombok.
Ons werk hebben we altijd met veel plezier gedaan maar het vergde heel veel van ons.
Wij hebben altijd de droom gehad om ooit, als de kinderen volwassen zouden zijn, samen iets te gaan ondernemen.
In 2021 besloten we serieus aan onze toekomstdroom te gaan werken. Geen overuren meer draaien, problemen oplossen, productie halen, aandeelhouders tevreden stellen….
Wel blijven werken, maar in een andere versnelling, onze creativiteit meer gebruiken, minder stress.
We besloten onze talenten te bundelen, het gastheerschap van Laurent in combinatie met mijn ervaring als verpleegkundige resulteerde in een ambitieus plan: een bed & breakfast runnen met een aantal gites waarvan één geboekt kan worden door minder validen mensen. Desgewenst zou ik ook zorg kunnen bieden. We brachten iedereen op de hoogte van ons plan. Onze kinderen, familie, vrienden en collega’s vonden het een mooi plan maar “de meeste stellen met volwassen kinderen krijgen het financieel wat ruimer, gaan reizen, oppassen op hun kleinkinderen en jullie gaan verhuizen naar Frankrijk”, kregen we vaak te horen! Wij hebben echter alles altijd in een andere volgorde gedaan dus dit past eigenlijk wel bij ons.
Na 33 jaar met veel plezier in Nederland gewoond te hebben was het nu tijd om in Laurents vaderland te gaan wonen.
